In september 1963 opende burgemeester Bogaardt het gloednieuwe winkelcentrum. In de plannen voor de uitbreiding van Rijswijk voorbij de spoorlijn zat een ontwerp voor een naar West- Europese begrippen grootschalig winkelgebied.
Belangrijk was de forse parkeercapaciteit voor een regionale functie. Verder was aan alle zijden een benzinestation en verder ook nog een autowasstraat. Deze voorzieningen waren in handen van de OMS (Olie Maatschappij Scheveningen), een dochteronderneming van de EMS (Exploitatie Maatschappij Scheveningen) van de goede vriend van de burgemeester, Reindert Zwolsman. Deze was ook eigenaar van de Scheveningse pier en later van restaurant Reinvoorde bij het oude zwembad. Hij had mede het initiatief voor het centrum genomen.
Over de naam van het winkelcentrum bestaan (natuurlijk) verhalen in Rijswijk. Officieel zou het vernoemd worden naar de boomgaard van een verdwenen boerderij ter plekke. Dat bevestigen ook de drie gestileerde boompjes in het logo. Maar vlak voor de opening was er toch een stroming die de naam van de burgemeester er in wilde verweven en ondanks alle latere ontkenningen is het In de Bogaard geworden, weliswaar zonder de letter t maar toch….
In het begin was de bezettingsgraad nog niet optimaal. Zo keken Vroom en Dreesmann en andere grote ketens de kat uit de boom en wilden hun vestiging in het centrum van Den Haag niet beconcurreren. Maar al gauw zagen zij het succes in en kochten zich in. De eigendomsverhoudingen waren erg gecompliceerd door deelname van allerlei beleggers en pensioenfondsen. Soms leidde dat tot grappige situaties. Zo kocht de exploitant van de eerste McDonald’s een stuk grond van de gemeente om zijn zaak die hij huurde van het ABP uit te kunnen breiden. Bij de grootschalige renovatie en nieuwbouw gaf dat heel wat complicaties. In maart 1965openden de toenmalige sporthelden Anton Geesink en Sjoukje Dijkstra er een filiaal van C&A.
In de Bogaard kreeg al snel te maken met de wet van de remmende voorsprong toen allerlei andere gemeentes het voorbeeld volgden zoals Leidschenhage. Ook het betaald parkeren was een hoofdpijnpunt. Uiteindelijk hebben drie branden (met als meest bekende slachtoffers de roze flamingo's van het restaurant Tropic Paradise aan de Steenvoordelaan) in de negentiger jaren de aanzet gegeven tot een grootschalige opknapbeurt met ondergronds parkeren en een randbebouwing met flatwoningen. De ruime parkeerterreinen in de middenberm van de Prinses Beatrixlaan lagen precies daar omdat Bogaardt al een ondertunneling van de doorgaande weg had voorzien die nu heel wat duurder uitvalt dan in zijn tijd.
Dit artikel verscheen in september 2013 in Groot Rijswijk