Kinderen die in de Hongerwinter vanuit de hongerende steden in het westen werden uitgezonden naar het platteland, gingen ‘naar de boeren’. Frans Nieuwenhuis was een van de 40.000 die dat overkwam. Hij schreef er een boek over met bovenstaande titel en zal daarover vertellen. Hoe is men er in die barre winter in geslaagd om binnen drie maanden 40.000 kinderen te selecteren, te vervoeren, en bij pleeggezinnen onder te brengen?
Er reden immers geen treinen, er was geen openbaar vervoer, wegverkeer was uiterst moeilijk en werd door de geallieerden beschoten, er waren geen kolen en dus was er geen verwarming, geen gas en geen elektriciteit, de post werkte nauwelijks en vrijwel niemand had telefoon.
En toch ……
Frans Nieuwenhuis, Hagenaar van geboorte, ging in januari 1945 als elfjarig hongerkind samen met zijn broertje van negen naar een onbekende bestemming in Friesland. Na terugkomst in Den Haag deed hij de HBS aan het St. Janscollege. Hij studeerde scheikunde in Delft en ging na zijn militaire dienst werken bij Shell, tot zijn pensioen in 1992. Daarna schreef hij twee boeken: ‘Monseigneurs en Managers, de Kerk van Rome en de Shell vergeleken’ en het al genoemde ‘Naar de boeren, kinderuitzendingen in de Hongerwinter’.